ياهو

کمی بگذار رک باشم من از دست تو دلگیرمتعارف بود میگفتی به پای عشق می میرم تمام سختی دنیا برایم با تو زیبا بودوَ حالا از تمام دلخوشی های خودم سیرمدرون من نمی گنجد فضای این همه فریاددلم یک کوه می خواهد کند بی وقفه تکثیرم برایم قصه میبافی که بیدارم کنی امامنم آن خواب شیرینی که فرهاد است تعبیرم ریا بود آنکه می گفتم برو هرجا که می خواهیولی با رفتنت دیدی که رو شد دستِ تزویرم منم پیغمبری عاشق کتابی از غزل دارماز ایمان تو می ترسم نه از فتوای تکفیرم برای ماندنت جنگیدم اما آخرش حک شدسپاس از کوشش بیهوده ات در لوح تقدیرم ياهو...